İran’ın burnunun sürtülmesi gerektiğinde kendi elini uzatmadan Saddam’a bir işaret verdiler ve Saddam, İran’a saldırdı.

Bütün Arap ülkeleri Saddam’ın yanında yer aldılar ve tırlarla paralarını Bağdat’a taşıdılar.

Bu arada İran-Irak savaşında bir milyonun üzerinde Müslüman öldü ve milyonlarcası da sakat kaldı.

Abdullah Öcalan’a “Size bir Kürt devleti kuralım” dediler adamları dağlara çıkardılar.

Aradan kırk yıl geçti ne oldurdular ne öldürdüler ama bu arada elli binin üzerinde Müslüman öldü.

Saddam, bu savaş nedeniyle biraz dişlenince onu alaşağı etmek gerekti ve İran savaşında onu destekleyen Arap dostlarına “Bu sizi işgal edecek” deyiverdi, Saddam’a da “Yürü meydan senindir” dedi. Kuveyt’i işgal edince Amerika Arapların imdadına yetişti ve Irak’ı işgal etti.

Bu sefer yönetimi İran yanlısı Şiilere teslim etti ve “Sizinle sekiz yıl savaş yapan bu Sünnileri öldürün” dedi.

Afrika’daki bütün devletlerde yaşayan Müslümanların destekçisi Libya lideri Muammer Kaddafi’ye geldi sıra ve onu da yine Müslümanlar eliyle dünya televizyonlarının gözleri önünde hunharca öldürülüşünü seyrettirdi ki diğerlerine ibret olsun. Bizi de birbirimize vurduruyorlar, kırdırıyorlar. İnsanız, rekabetimiz vardır. Birbirimizin aleyhinde sözler söyleyebiliyoruz. Birileri bu sözleri kaydediyor. Onların sözünü berikine bunların sözünü ötekine naklederek araya fitne ateşini attıktan sonra aracı rolüyle gelerek ateşi kızıştırıyor.

Hangi Müslüman, senin aleyhinde söz söylemişse araştırmaya bile gitme.

Söylenmemiş kabul et.

Gelen sözden ibret al, o denilen kötü bir şeyse derhal vazgeç. İyi bir şey yapıyorsan devam et.

“Ama seni öldürecek” diyorsa o fitneci, “Beni öldürürse Müslüman öldürsün, hiç değilse cenazemi de kılıverir. Yeter ki sen öldürme” deyiverse fitne orada sönüverecek. “Mal varlığına el koyacak” dediğinde, “Malım senin eline geçeceğine Müslümanın eline geçsin” deyiver.

“Ama koltuğuna oturacak” derse,

“Bu koltukta kâfir oturacağına bir Müslüman otursun” deniverse kavga bitecek.

Kur›an›dan delil isterim diyenlere Habille Kabilin kısassını hatırlatırım:

27- Onlara, Adem›in iki oğlunun gerçek haberini oku. Hani ikisi de Allah›a kurban sunmuşlardı, birinden kabul edilmiş, diğerinden kabul edilmemişti. Kurbanı kabul edilmeyen (Kabil) «Seni muhakkak öldüreceğim» deyince, Kardeşi (Habil) «Allah ancak sakınanlardan kabul eder.

28- Eğer sen, beni öldürmek için elini uzatırsan, ben seni öl dürmek için elimi uzatmayacağım. Ben âlemlerin Rabbi Allah’tan korkarım.

29- Dilerim hem benim günahımı, hem kendi günahını yüklenir cehennem halkından olursun. Zalimlerin cezası işte budur.» dedi.

30- Nefsi ona kardeşini öldürmeyi teşvik etti. O’nu öldürdü de zarara uğrayanlardan oldu.

31- Kardeşinin cesedini nasıl gömeceğini göstermek üzere, Allah toprağı eşeleyen bir karga gönderdi. «Yazıklar olsun bana, kardeşimin cesedini gömme konusunda şu karga kadar olmaktan aciz mi kaldım» dedi ve pişman olanlardan oldu.” (Maide süresi ayet 28-31)